Sapa
Eindeloze rijstterrassen, prachtige lieve mensen in traditionele kleurrijke kleding en de meest schattige dorpjes, Sapa is één van de mooiste bestemmingen in Vietnam. Ga je naar Vietnam dan mag je naar deze plek niet overslaan. Sapa ligt in het puntje van het Noorden van Vietnam, tegen China aan. Met de trein van Hanoi vertrokken we naar dit prachtige gebied om hier om een 2-daagse hike maken inclusief een overnachting in een traditioneel dorp midden in de bergen.
Vervoer naar Sapa
Vanuit Hanoi kun je eenvoudig naar Sapa reizen. Je hebt de keuze uit de nachttrein of (nacht)bus. Natuurlijk kun je ook de taxi pakken, maar een trein of bus is natuurlijk veel leuker. Wij boekten een treinticket van Hanoi naar Sapa met Fanxipan. Aangezien we in Hanoi een verschrikkelijk hotel hadden, waren we aangenaam verrast toen we de deuren van onze cabine opende. Een ontzettend schattige (en super schone) ruimte, netjes opgemaakte bedjes en wat lekkere snacks op een tafeltje. Zelfs Leroy van 1.95 kon languit op bed liggen. Alles zag er uitstekend uit, de bedden lagen prima (veel beter dan in ons hotel) en alles was erg schoon. Iedere coupé had een eigen toilet. Lees meer over onze treinreis naar Sapa.
Dag 1: een frisse douche, welkom en dan de de dare-devil route
Bij aankomst is het even schrikken. Je ziet hier geen mannen, alleen vrouwen in traditionele kleding, die allemaal iets van je willen. Ze wachten niet geduldig hun moment af, maar komen als een zwerm met harde stemmen op je af gerend zwaaiend met sjaaltjes, mandjes, tasjes en nog veel meer. En geef ze eens ongelijk. De meeste mensen bezwijken snel en kopen vaak toch iets kleins.
Sapa Sisters
De Sapa Sisters hebben geregeld dat we bij aankomst voordat we starten met de trekking bij een hostel kunnen douchen, kunnen omkleden en onze backpacks kunnen opbergen. We nemen alleen het hoognodige mee in een kleine rugzak, want we moeten maar liefst 15km wandelen door de bergen.
Onze gids is Little Chi en ze doet haar naam eer aan, want klein is ze. Vooral langs mijn reus Leroy. Vanaf het hostel laten we het kleine stadje Sapa achter ons en lopen we richting de bergen. Na 10 minuten is het al duidelijk dat we een goede keuze hebben gemaakt. Wat is het hier prachtig. Ze vraagt ons hoe we willen lopen easy or hard. Natuurlijk kiezen we voor hard. Weg van de massa en op zoek naar kleine paadjes en dwars door de rijstvelden heen.
Deze kleine dames (vaak niet groter dan 1,50), op slippertjes, soms met baby rennen door de velden als of het niks is. Ik daarentegen heb continue moeite met mijn evenwicht, en val of stap met mijn voeten in dikke plassen met modder. De stukken zijn soms zo steil dat ik er alleen zittend van af durf te glijden. Hard it is. Hier is niets aan gelogen. In het begin vergeet je bijna om je heen te kijken, omdat het je volledige concentratie kost om niet te vallen.
Rice Rice Baby!
We laten al snel de groep mensen achter ons en blijven over met zijn tweetjes, onze gids en nog twee Sapa sisters incl. een te schattige baby. Onderweg stoppen we bij lokale huisjes, watervallen en kunnen we genieten van de meest bijzondere uitzichten. Halverwege stoppen we voor een lunch (erg lekker) en komen we er achter waarom de twee dames al die tijd hebben meegelopen. Omdat ze met ons mee zijn gelopen, verwachten ze nu dat we ook iets van ze kopen. Heel slim, want ik trek natuurlijk meteen mijn portemonnee. Sapa is prachtig en mag je absoluut niet overslaan, 1 klein minpuntje zijn de opdringerige vrouwen.
Slapen bij een homestay in Sapa
Na een flinke wandeling, een paar valpartijen en een heerlijke lunch, komen we rond 3 uur aan bij onze homestay. We worden vriendelijke verwelkomt door het gezin. Het huisje staat in een klein dorpje, heeft eigen kippen en varkens, een toilet en douche buiten het gebouw en een aantal matrasjes op de grond met klamboe op de eerste verdieping. Super goed verzorgd allemaal. Er wordt al flink voor ons gekookt als we arriveren. De dames van Sapa sister leren mij armbandjes maken. Ik ben er verschrikkelijk slecht en na 1 uur en een de meeste lelijke armband ooit verlies ik mijn geduld. Om Leroy’s verjaardag te vieren, krijgen we allebei een armbandje cadeau.
Vietnamees homecooked diner
‘s avonds krijgen we een uitgebreid, homecooked diner. Een hele tafel vol met allerlei traditionele lekkernijen. In totaal zijn we met zijn zevenen. Het eten is heerlijk en als toetje krijgen we zelfgestookte rijstwijn, ook wel happy water genoemd. We begrijpen waarom, want na twee glaasjes zit de sfeer er goed in. Ook de locals nemen vaak een glaasje happy water te veel. Dat blijkt wanneer we ‘s avonds een flinke knal horen. Een auto is de berm ingereden en de bestuurder is stomdronken. Binnen no-time staan wij (ikke niet, maar Leroy) samen met de totale mannelijke bevolking van het dorpje de auto met handen en voeten uit de berm te tillen. Het was een bijzonder, vooral lachwekkend gezicht.
Dag 2: hiken in Sapa
Vroeg in de ochtend wordt ik wakker met de geur van versgebakken pannenkoekjes. Wat een fantastische mensen. Niemand heeft hier een fornuis. De keuken bestaat uit emmers water en een plek waar ze vuur maken. Na een power ontbijt (pannenkoeken met banaan) vertrekken we weer verder de bergen in. Dit keer met Nicolas de 3 maanden oude baby van onze gids.
We lopen dwars door de rijstvelden heen. Onderweg komen we varkentjes, geitjes en buffels tegen. We zijn vaak helemaal alleen. Wat is dit mooi! Wat is dit bijzonder! Absoluut het hoogtepunt van onze vakantie. Het was weer een fantastische tocht met bijzondere mensen. Voor de terugweg springen we achterop bij een local op de scooter en rijden we terug door de bergen naar de stad Sapa.
We nemen na 2 prachtige dagen afscheid van Little Chi en baby Nicholas en gaan verder met onze reis, maar deze ervaring zullen wij nooit meer vergeten.
