Chapter 7: Welcome to paradise!

Onze boottickets zijn inmiddels geregeld en de eerste kop koffie is ook een feit. Nog een uurtje wachten en dan kunnen we de boot op. Terwijl we zitten te wachten komen we weer Nederlanders tegen. Die zitten in deze regio blijkbaar erg veel. Wederom een koppel uit Amsterdam (Super leuk) en ook een koppel uit Oss (Jezussss, schud hoofd terwijl ik dit typ) We lopen gezamenlijk richting de veerboot waar erg wisselende verhalen over te lezen zijn. Soms is de zee dermate ruig dat zo’n beetje iedereen aan boord continu over de reling hangt en het schijnt er ontzettend druk te zijn. Dat laatste klopt in ieder geval.

We hebben inmiddels een mooi plekkie op de boot bemachtigd maar het klopt inderdaad dat er echt veel te veel mensen op gaan. In eerste instantie lagen wij allebei op een soort van tuinstoel languit te slapen maar na een minuutje of 15 zaten er ineens 10 man op 1 zo’n bedje om ons heen. Echt de hele boot zit ramvol met indo’s en overal en nergens liggen mensen te slapen. Ons interesseert dit helemaal niet en wij zien er wel de humor van in maar ik zie in mijn ooghoeken de Ossenaren flink beginnen te zuchten. Van binnen liggen wij in een deuk, waar je je al niet druk om kan maken.

Maar goed na ongeveer 4 uurtjes varen komt er langzaam land in zicht. We zijn er bijna. De zee begint blauwer en blauwer te worden. Het water wordt helderder en helderder. WOW!!! Dit is een echt paradijsje. De foto’s op internet zagen er al fantastisch uit maar in het echt is het nog mooier.

De boot is aangemeerd, we zijn de boot inmiddels af, nu naar onze bungalow voor de komende 2 nachten CocoHuts Inn. We stappen in bij iemand die ons wel even wil brengen (Super!) en belanden in een paar minuutjes bij onze accommodatie. We lopen naar de receptie, of ja receptie, een tuinhuisje waar een jongen in zit die er duidelijk geen zin in heeft vandaag. Geen probleem zolang we maar snel in kunnen checken want na een tocht van ruim 10 uur is het toch wel lekker om te douchen en heel even horizontaal te gaan.

De sleutel is kwijt! Zuchtttt. Onze boy kan de sleutel van onze bungalow nergens vinden. God god godverdomme. Het enige wat we echt wilden (snel inchecken) gaat dus niet lukken. We wachten ongeveer een half uur. Na die 30 minuten beginnen we ons langzaam te irriteren. Normaal was dit echt geen probleem geweest maar na inmiddels 23 uur wakker te zijn worden we toch een beetje pissig. We geven aan dat wij in het restaurant wachten en als het nog later duurt we gewoon iets anders gaan boeken. Ok, mokkend richting restaurant, booking.com en hostelworld in de aanslag. “We gaan gewoon iets anders zoeken, dit schiet echt niet op zo”

We zijn inmiddels weer 45 minuten verder als we op het punt staan om een andere accommodatie te boeken als ik in de verte iemand hoor sprinten. Het geluid van het gehijg wordt harder en harder en in een keer staat de “receptionist” voor onze neus. Hij deelt ons mee dat hij het slot van onze bungalow heeft gebroken. Uhm huh? Wat?

Zijn kupske ziet er inmiddels best sneu uit en besluiten we om toch maar hier te blijven. Dat was verder echt een prima optie want de bungalows zijn super chill en het uitzicht op de zee is fantastisch.

De volgende ochtend gaan we intrekken in een hostel wat redelijk dicht in de buurt ligt en die qua ligging uitstekend zou moeten zijn. Top! Eerst ons beiden maar eens op de scooter zien te proppen. Na wat herpositioneren hier en daar zitten we dan eindelijk, 2 personen, 2 backpacks en 2 daypacks. Omdat mijn knieën inmiddels zo dicht onder het stuur zitten geplakt kan ik nog maar een maximale snelheid van 15km per uur bereiken en onderweg zijn er diverse locals die toch wel wat verbaasd zijn wat ze zojuist voorbij hebben zien komen. Maar goed, na een ritje van 15 minuutjes zijn we weer veilig beland bij het hostel. Snel de spullen afdroppen en het eiland verkennen.

Man, man, man het is echt niet normaal hoe mooi en vooral ook authentiek het hier is. We slingeren door de bergen, rijstvelden, langs kleine huisjes, zwaaiende mensen, kippen, koeien en geiten en zien bij iedere top de bloedmooie zee liggen. We stoppen hier en daar bij willekeurige strandjes en telkens wordt je weer verrast door de schoonheid van dit eiland. Op de strandjes ben je meestal met maximaal een mannetje of 10 en soms zelfs helemaal alleen!!! Wanneer je gaat snorkelen vanaf het strand kom je meteen waanzinnig goed koraal tegen en vindt je een enorme diversiteit aan onderwaterleven. Tot dusver één van de beste en mooiste zeeën waarin we ooit hebben gelegen. De zin “Jezus, het is hier echt fantastisch” spreken we die dag minimaal een keer 30 uit.

Het begint inmiddels donker te worden en dus knallen we op de scooter weer terug richting het “centrum” van het eiland. Helaas komt onze scooter bijna in aanraking met een local die zoiets had van “Ik stop gewoon in een keer midden op de weg”. Ik kan er nog net omheen, alleen de tenen van Dees schaven erlangs. Schelden, vloeken en tieren! De teentjes zien er blauw, dik en lekker afgeschaafd uit. Echter later tijdens onze reis zal blijken dat dit niet enige keer zal zijn dat ik direct ben betrokken bij het verwonden van Dees. Hierover later meer.

Goed! Dees is niet meer kwaad, de tenen bonken niet meer, tijd voor eten dus.

We hadden eerder gehoord dat je op een Karimunjawa een lokale vismarkt hebt waar je voor een prikkie verser dan versere vis kan eten. Ff zoeken dus. Dat blijkt echter super makkelijk te zijn omdat je van verre al de rookpluimen van de cocosnoot barbecue kunt zien. De tonijn ziet er heurlijk uit dus bestellen wij deze. We moeten maar liefst €3 betalen! En de smaak is echt geniaal. Een top afsluiter van de dag.

Voor de volgende dag hebben we een snorkeltrip gepland staan. We gaan met een klein vissersbootje een beetje eilandhoppen en proberen wat schildpadden te spotten. Het ronddobberen alleen al is meer dan de moeite waard en bij iedere stop om te snorkelen valt je mond open van verbazing. Het duurt dan ook niet lang voordat de eerste schildpadden gespot worden. Wat een vette beesten zijn dit toch. We spotten er in totaal een stuk of 5 voordat we naar de laatste stop van de dag gaan. Een onbewoond eilandje in the middle of helemaal niks nie. Heel veel dichterbij het Robinson gevoel komen we de komende tijd denk ik niet meer. We roepen nog 1x tegen elkaar “Jezus het is hier fantastisch” voordat we met het bootje teruggaan naar Karimunjawa haven terwijl de zon langzaam begint te zakken. Lekker man!

De volgende dagen bestaan uit veel chillen, rondscheuren, vis eten en zo nu  en dan een paar Bintangetjes wegtikken met de Amsterdammers. Helaas zijn af en toe Peppie en Kokkie uit Oss erbij maar dat werkt eigenlijk alleen maar goed op de lachspieren. De een na de andere retarded opmerking komt uit hun monden waarbij ik soms bijna in mijn broek pis. Deze avond zullen onze wegen weer scheiden omdat wij nog wat langer blijven en voor de rest een einde komt aan hun reis. Matthijs en Rolien it was nice to meet you, until we meet again.

Wanneer we de volgende ochtend wederom badend in het zweet wakker worden (Het is echt niet normaal heet in onze kamer) gaan we eerst alvast de boot boeken voor de terugreis de volgende dag. Blijkbaar is het open zee vrij ruig waardoor er de komende dagen geen boten terug naar Jepara. Hmm nou ja, er zijn ergere plekken om een paar dagen te stranden.

Dees: Zullen we nog een snorkeltrippie doen?

Leroy: Jep! Doen we

Dan nog maar een keer snorkelen. Al snel blijkt dat de meldingen over de ruige zee geen bullshit zijn. Zodra we iets verder op zee komen begint ons bootje toch aardig op en neer te klappen maar zoals altijd leven wij in de gedachte “De locals doen dit iedere dag dus het zal wel goed zijn” We stoppen wederom bij een paar prachtige snorkelspots maar moeten helaas de topspot van de dag cancellen omdat de golven steeds hoger en hoger worden. Later zal blijken dat dit boottochtje niks is vergeleken met andere tochtjes maar ook hierover meer 😉

Ze meren bij een strandje aan met 1 klein tentje waar we wat drankjes bestellen en met de voetjes in het zand naar de ondergaande zon kijken. Jammer van het cancellen van de spot, maar dit is ook niet verkeerd.

Wanneer we terug komen bij het hostel blijkt dat de dag erop een mega vrachtschip wel gaat varen en dus boeken we alvast 2 plekkies op deze boot.

That’s it for Karimunjawa! Een prachtige onontdekte parel die voorlopig voor ons zal gelden als een van de highlights. Voordat we het eiland écht kunnen verlaten moeten we dus eerst die knoepert van een boot op. Omdat het schip zo groot is moet deze op open zee wachten omdat het schip niet in de haven kan komen. Dit houdt in dat we eerst met een kleine vissersboot daar naar toe moeten varen alvorens we aan boord kunnen. Dat houd dus ook in dat we via een schommelende trap midden op zee van het ene bootje naar het andere bootje moeten overstappen. We voelden ons ware special forces toen we naar een pittig klimmetje boven op het dek kwamen.

De boot is wel uitgerust met matrassen waar je op kan pitten. Dat is echt super relaxed. Aangezien de overtocht een uurtje of 7 in beslag zal nemen zoeken we snel een matrasje uit en knijpen de oogjes dicht. We dromen nog 1 keer over het machtig mooie Karimunjawa en zetten al varend koers richting de haven van Semarang.

Op naar Surabaya!