Chapter 6: Yogyakarta, het culturele centrum van Java
Na een uurtje of 8 in de trein komen we aan in Yogyakarta wat volgens kenners hét culturele centrum van Java met in de omgeving meer dan genoeg bezienswaardigheden die echt de moeite waard zijn. Eerst voor de 300e keer een Grab bestellen die ons naar ons onderkomen voor vannacht brengt, Sae Sae Hostel. Na een kort ritje komen we aan bij dit super hippe hipster dan hipster hostel waar wij voor de 1e nacht een prive kamer hebben geboekt voor het luttele bedrag van €10. Het hostel ziet er serieus super goed uit en het is er ook nog eens erg gezellig, wat je toch al niet allemaal kan krijgen voor zo weinig geld. We pakken een paar biertjes en gaan op pad om een goede maaltijd te scoren.
Yogyakarta zit echt bomvol goede eettentjes waarbij je zowel lokale als erg lekker westers eten kan scoren. Wij hebben onze focus al de hele dag op een goede vers gemaakte hamburger en na een korte speurtocht komen we aan bij Move On. Deze toko krijgt 980.000 goede beoordelingen dus dat zit wel snor. Na het lezen van de kaart besluit ik toch voor een pasta pesto te gaan. Lekker man, dat heb ik al een tijdje niet meer op. Heurlijk voedsel en wederom super cheap. De foodcoma begint inmiddels ook in te treden en dus wordt het tijd om naar bed te gaan.
Na ongeveer een uur slapen wordt ik wakker met het gevoel dat ik geen pasta pesto heb gegeten maar eerder een pasta des doods. Lekker dit! Eet je een keer niet langs de straat wordt je ziek. En niet zo’n beetje ook. Kotsen, overgeven, barfen, hoe je het ook wil noemen ik ben in ieder geval de hele nacht druk in de weer om alles eruit te krijgen. Dat lukt gelukkig aardig waardoor ik in de ochtend weer helemaal leeg ben en mij gelukkig ook best prima voel. Even ontbijtje erin en dan toch meer op pad.
Yogyakarta is eigenlijk de eerste grote stad tot dusver waarbij je bijna alles te voet kan doen en zodoende kunnen we dus de hele dag een beetje door de stad slenteren. Beetje zwaaien, beetje eten, beetje spienzen. Top dus! Yogya is echt een heerlijke stad.
Chapter 6.1: Zie jij de zon?
Eerder die dag hadden we al samen met een Amsterdams stel geregeld dat wij de nacht naar de Borobodur tempels zouden gaan om vanaf daar de zonsopgang te bekijken wat prachtig zou moeten zijn.
Tuuut tuuuut tuuuut tuuuuut tuuuut. 03.00 de wekker gaat. Jezus dit is godnondeju echt vroeg man. Maar na een douche en een paar koppies koffie knallen we het busje in op weg naar de tempels. Wat volgens insiders ook een voordeel is als je zo vroeg gaat is dat het super rustig is qua bezoekers. Dat zou top zijn natuurlijk. Na ongeveer een uurtje of 2 rijden komen we rond 05.00 aan bij de tempels. We krijgen een zaklampie in de hand gedrukt en beginnen onze klim op de Borobodur. Eenmaal boven aangekomen blijkt het rete druk te zijn en kunnen we nog net 1 plekje voor 2 personen vinden. Rustig my ass!
Naarmate de zon begint op te komen wordt zichtbaar in wat voor een omgeving we zijn. We zien de mist langzaam optrekken in de bergen om ons heen en ook de eerste contouren van de tempel worden zichtbaar. Helaas is het wel klote bewolkt waardoor de zon zich niet laat zien, maar desalniettemin is het toch echt de moeite waard. We schieten ongeveer 4000 foto’s en lopen rond de gehele tempel. Dit neemt niet zo heel veel tijd in beslag waardoor we al vrij snel weer bij de uitgang aankomen.
Het was nogmaals echt schitterend om te zien, alleen voor die prijs (€100!!!) hadden wij er toch iets meer van verwacht. Dat neemt niet weg dat als je in Yogyakarta bent je zeker een bezoek moet brengen aan de Borobodur! Ga dan alleen gewoon op eigen houtje en lekker in de middag of zo 😉
Inmiddels zijn we verkast naar een nieuw hostel. Helaas was Sae Sae helemaal volgeboekt de komende tijd dus moesten we op zoek naar een andere crib. AbraKadaBra Hostel it is. Wederom een super mooie kamer, wederom super cheap, zelfs een privé buitendouche en een zwembad. Nogmaals het blijft ons tot nu toe echt verbazen waar je allemaal terecht kunt komen voor zo weinig geld. We hebben net onze spullen weg gelegd als we richting het zwembad lopen om ff een koude kletser te pakken en ik zie in een keer een bekend gezicht. Het is godnondeju wéér die Zuid-Afrikaan. Onze Steven zit dus ook hier, dat betekent dus weer lachten met die gozer. Ondanks dat wij eigenlijk helemaal gesloopt zijn van het vroege opstaan knallen we die dag nog lekker door. Ff gesport, wasje geregeld, ff gezwommen en ’s avonds op pad met een internationaal gezelschap om een happie te eten en een paar biertjes weg te tikken.
Een Zwitser had gehoord dat een bepaald restaurant echt super goed zou moeten zijn en dus zetten we koers richting Mediterane. Daar aangekomen blijkt dat de hele tent vol zit en dat er nog 5 groepen voor ons aan het wachten zijn. Hmmm, dat schiet niet op. “Gelukkig” weet een chickie uit Indonesie die ook met ons mee is een superrrrrrrrrrrr goed eettentje waar je echt het aller aller aller beste voedsel van de heleeeeeeee wereld kan eten. Nou dat klinkt goed! Show us the way please.
We komen aan in een of andere karige Warung (Eethuis) maar goed dat zegt hier gelukkig niet zoveel want vaak is daar het eten op zijn best. Ik besluit om voor een of ander gerecht met rundvlees te gaan en onze Dees kiest voor Gado Gado omdat dit aan thuis doet denken 😉
Binnen 3 milliseconden staat al het eten op tafel. Normaal gesproken ben ik hier in ieder geval heel blij mee, maar in dit geval betekent het dus dat het eten al klaarstond in een of andere onbedekte schaal. Hmmm, ik kijk een keer naar links en zie onze Zwitser ook al zijn wenkbrauwen fronzen. Toch maar ff een happie proberen dan. De smaak is mwa, het vlees is koud en wat vooral heel erg is, het is echt veeeeeels te weinig. Dit was echt 10x niks. Jammer, want we hebben al zo vaak fantastisch gegeten bij hele simpele lokale eettentjes. Dees heeft uiteindelijk haar Gado Gado ook weg weten te hakken en wordt het tijd voor een toetje. Dit toetje zal bestaan uit een pizza margherita die je bij het restaurant ernaast kan halen. Wat een top beslissing. Toch nog goed gegeten.
Chapter 6.2: Beste Soto allertijden!!!
Toen we nog in Sae Sae Hostel verbleven vroeg een stel uit Engeland wie er interesse had om een gedeeld busje te boeken die ons een dag lang naar allerlei highlights van Yogyakarta zou brengen. Wij en onze Amsterdamse gappies haddden hier wel oren naar omdat dit slechts €10 zou kosten en we op onze luie reet overal de hele dag naartoe zouden worden gereden. Goed geregeld dus.
Die dag worden we om 08.00 opgepikt bij ons hostel en gaan we eerst naar watervallen en grotten. We komen daar aan, gaan liggen in een tube (Zo’n opblaasbare autoband) en dobberen rustig de rivier af door de grotten heen. In deze prachtige grotten stikt het van de vleermuizen wat dus super cool is en zie je de meest mooie formaties die af en toe reiken tot aan de hemel. Prima begin van de dag dus. Na een uurtje gedobberd te hebben worden we met een pickup truck naar de volgende locatie gereden waar we gaan “raften”. Ook daar springen we weer in onze tube en komen we in een stroomversnelling terecht die maar liefst 3km per uur gaat. Raften is het dus totaal niet maar boeien, het is wederom een super mooie rivier die ook een waterval bevat. We hadden eerder al gehoord dat je vanaf de waterval naar beneden kan duiken. Ik, water en ergens vanaf springen, dat is een top combinatie en ik had er dus al erg zin in. Toen eenmaal de waterval in beeld kwam zag het er toch best wel serieus hoog uit. Het blijkt dat het hoogste punt vanaf waar je kunt springen toch een slordige 10 meter is. Dit lijkt misschien niet heel hoog (Dat dacht ik eerst ook) maar toen ik eenmaal klimmend, uitglijdend en met gevaar voor eigen leven de top had bereikt was het toch heel even een “What the fuck” momentje. Ik laat mij natuurlijk niet kennen en besluit om er linea recta vanaf te springen omdat hoe langer je er staat het steeds hoger begint te lijken. Na een klap op het water waarbij mijn testikels zich ongeveer ten hoogte van mijn adamsappel bevinden kom ik toch met een lekkere adrenaline rush boven water. VET!
Dees besluit om er niet vanaf te springen (Sissy) en achter mij stond alleen nog het Engelse grietje die er inmiddels enorme spijt van heeft. Het duurt dan ook echter ongeveer een half uur voordat ze naar beneden springt, maar ook zij is inmiddels weer helemaal wakker. Voor mij was het in ieder geval het hoogtepunt van de dag tot zover
We “raften” nog een uurtje of wat verder de rivier af en aan het einde van de rivier staat onze chauffeur weer klaar om ons naar de volgende highlight te brengen. De Gunung Huppeldepup Falls.
Iedereen heeft inmiddels aardige honger gekregen. We vragen aan onze chauf offie misschien ergens een goede eettent weet waar we lekker lokaal kunnen eten. Hij knikt ja en rijd ons naar een toko langs de weg waar je normaliter nooit zou stoppen. Onze ervaringen hebben ons geleerd dat dit juist dé plekken zijn waar je moet eten. We nemen plaats op een plastic krukje en we bestellen allemaal de Soto Ajam. Soto is een soort maaltijdsoep die wij ook regelmatig op zondagavond eten in Boxmeer. De Soto in Boxmeer is net binnen te houden, maar deze soto is fenomenaal en zonder dollen de beste Soto die wij ooit gegeten hebben. De smaak is fantastisch, de kip is super mals, de kom zit bomvol verse groenten en hij is lekker pittig. WOW! We rekenen vervolgens een eurie of 4 af en rijden met een volgevreten buik richting onze volgende stop.
Het is slechts een uurtje rijden voordat we aankomen bij de volgende waterval. Het eerste wat opvalt is dat het er ontzettend druk is. Nee toch, denken wij in eerste instantie maar het blijkt snel dat al die mensen niet voor de waterval zijn gekomen. Er is een lokaal feest aan de gang met allerlei traditionele dansen. Deze dansers zijn getooid in de meest vreemde outfits en dansen op een soort Indonesische techno beat totdat ze er bijna bij neer vallen (Sommige letterlijk). Echt heel gaaf om te zien en al helemaal leuk dat wij hier toevallig getuige van zijn.
Al snel worden weer de nodige selfies geschoten en na een fotootje of 30 besluiten we om toch maar eens richting de waterval te lopen. Ik heb het al vaak gezegd maar wat is Indonesië toch mooi. Kraakhelder turquoise water, bergen en natuurlijk een waterval die zo op National Geographic zou kunnen komen. We hangen een tijdje rond, Dees the bad ass steekt zelfs over om een paar mooie foto’s te schieten en daar gaan we weer. Selfie, selfie, selfie. Je zou wellicht denken dat het op een gegeven moment gaat irriteren maar wij kunnen er in ieder geval tot nu toe nog steeds om lachen. Gelukkig roept iemand uit ons gezelschap dat onze Engelse vriend een beroemdheid is waardoor alle indo’s zich massaal op die jongen storten. Mooi! Dan kunnen wij ongemerkt weg hier.
We hebben vandaag nog 2 stops op het programma. Eerst naar “The Hand” een berg vanaf waar je heel Yogyakarta kunt zien liggen. De zon begint langzaam achter de bergen te zakken als we op dit uitkijkpunt aankomen en het uitzicht is briljant. Yogyakarta is echt een enorm grote stad wat je eigenlijk helemaal niet merkt als je er doorheen loopt.
Het is inmiddels donker geworden als we vlakbij gaan dineren in een restaurantje met ongeveer hetzelfde uitzicht. Er zijn ergere plekken om een nasi goreng naar binnen te schuiven. We hebben wederom top gegeten als het tijd wordt om weer terug te gaan naar ons hostel. Het was een van de leukste dagen tot nu toe. Mooie dingen gezien, een goed gezelschap, lachen met indo’s en fantastisch eten. Wat wil je nog meer?
Na 5 dagen in een grote stad begint het verlangen naar zon, zee en strand de overhand te nemen. We besluiten om die avond direct af te reizen naar Karimunjawa. Wederom een heerlijk voordeel als je de tijd hebt, we besluiten ter plekke waar we naar toe gaan en wanneer. Karimunjawa is een eiland op ongeveer 10 uurtjes afstand van Yogyakarta. Veel toeristen ga je als het goed is hier niet tegenkomen omdat het bij het grote publiek nog relatief onbekend is. Wij hebben er zin in!
Het is 23:00 uur, tijd om de nachtbus in te gaan.