Chapter 14.50: Ziek, zwak en misselijk maar toch onvergetelijk.

Na een mooi en vrij korte tocht vanuit Bajawa zijn we gearriveerd in Moni. Weer zo’n parel! Rijstvelden, bergen, buffels en nauwelijks toeristen. Helaas ben ik onderweg aardig ziek geworden en voel me alles behalve fit. Eerst maar eens naar ons onderkomen voor de komende 2 nachten “Gecko rooms”. Kleinschalige zelf gebouwde houten hutjes midden in een nabijgelegen dorpje. Deze hutjes zijn gebouw door Lopez.  Een super aardige gozer die ons nog veel zal leren over Flores en geweldige anekdotes heeft. Maar daarover later meer.

Ziek dus! Ik kruip meteen mijn bedje in.

Voor €2,- per persoon kunnen wij bij Lopez thuis mee eten maar dan moet er wel mee worden geholpen met koken. In een klein “keukentje” helpt Dees mee met het snijden van de groente en Lopez is inmiddels druk in de weer met het maal voor vanavond. Alles wordt bereid op een houtvuurtje waarbij de 3 huis honden er gezellig bij komen liggen. Zo kneuterig en basic heb ik nog nooit iemand zien koken maar het is echt megaaaaa lekker. We kruipen allemaal rond een klein tafeltje en schransen alles binnen no-time naar binnen. Echt goddelijk.

In de tussentijd verteld Lopez ons super veel over Indonesie en Flores. Heeft hij geweldige anekdotes en hangen we continu aan zijn lippen. Echt een geweldige gast dit. Ondanks dat het super gezellig is zijn we nu allebei ziek en besluiten we om vroeg te gaan pitten.

Waar we eigenlijk 2 nachten zouden blijven, blijven we uiteindelijk 5 nachten hangen. Dit omdat we en ziek zijn (De angst voor malaria neem toe, of heeft het toch aan de hond gelegen) en het gewoon een ontzettend vette plek is om te blijven. In Moni bezoeken we nog een vulkaan, gaan we op eigen houtje de “jungle” verkennen en lopen we langs ontelbare watervallen. WOW! Flores heeft echt ons hart gestolen. Wat ons betreft dé plek om het pure Indonesie in al zijn glorie te zien.

Ow trouwens. We slapen ook nog 1 nacht op een strand vlakbij Moni. Wederom prachtig maar het huisje was zo goooooooooor. Ratten, spinnen, pis, kak en weet ik veel meer. Meer tijd wil ik er niet aan besteden 😉

Maaaar! We zijn nog niet klaar op Flores. Morgen vliegen we terug naar Labuan Bajo om te gaan duiken in het Komodo National Park. Éen van de mooiste plekken ter aarde!!! Om te duiken. Maar het staat ook bekend om de ongelooflijke sterke stroming en het feit dat er jaarlijks wel iemand verdwijnt en nooit wordt terug gevonden. Let’s go diving!

Chapter 14.75: Let’s go down

Vandaag vliegen we terug naar Labuan Bajo om te beginnen aan ons duik avontuur. We pakken eerst een lokale bus (Bemo) van Moni naar Ende. Dat werkt echt super chill. Omdat er maar 1 weg door Flores loopt kun je of naar het Oosten of naar het Westen. Je gaat langs de weg staan, houd de bemo aan en stapt in. Super makkelijk dus. Waar sommige mensen beweren dat het vervoer op Flores erg lastig is hebben wij dit dus absoluut niet zo ervaren. Maar goed.

We zijn in Ende op de “luchthaven” beland. Oftewel één kleine landingsbaan. We zijn door de “douane” en zien ons propeller vliegtuig al staan. Ik heb totaal geen vliegangst, maar vliegen in een propeller vliegtuig is voor ons allebei nieuw en ik kan je vertellen dat wij er niet echt op staan te springen om daarin te gaan. Maar goed, wat moet dat moet, dus hup het vliegtuig in.

Briljant!!! Serieus onze beste en mooiste vlucht ooit! Omdat je vrij laag vliegt kun je alles super goed zien en er komt nauwelijk lawaai van zo’n propeller vliegtuig. Echt top! Plus het is maar 30 minuutjes vliegen naar Labuan Bajo.

Geland! Geheel toevallig is de neef van Desi op dit moment ook het reisen door Indonesie en land ongeveer op hetzelfde tijdstip. Super toevallig! We meeten natuurlijk ff en spreken af om later die dag een biertje te drinken.

Wij hebben de komende nachten 2 bedjes bij Ciao Hostel geboekt. Dit zou een super tof hostel moeten zijn. We zijn benieuwd!

Op het vliegveld staat al een busje te wachten van het hostel. Dat is alvast super geregeld. We halen nog wat mensen op hier en daar en komen aan bij het hostel. Het hostel ligt op een heuvel en heeft een geniaal uitzicht op de baai van Labuan Bajo. Verder valt het op dat het er super schoon is, er tientallen zitzakken zijn, iedereen lekker aan de bintang zit en er ook nog een puppy rondloopt! Voor ons krijg Ciao Hostel nu al een 10!

Dees is nog steeds ziek en gaat eerst ff liggen. Ik ben inmiddels aan de praat geraakt met een gozer uit Oss en wij bestellen de ene na de andere pils. Super gezellig, zonnetje zakt langzaam onder, zitzak dikke prima kortom lekker man. We maken het echter niet té laat want morgenvroeg gaan we dan écht duiken!

Goed, duiken in Flores. Volgens vele die wij al eerder tijdens onze reis hebben gesproken is het absoluut geen plek voor beginners. De stromingen zijn super gevaarlijk en met name de vele down currents (Een stroming die je binnen no-time tientallen meters naar beneden duwt) maakt het tot een mooie maar gevaarlijke duikspot.

Uiteraard hebben wij eerst goed geinformeerd bij de vele duikscholen of er ook plekken zijn voor beginners en alle duikscholen geven aan dat dit absoluut het geval is. Mooi!

Wij hebben vandaag onze 3 duiken geboekt bij Manta Rhei. Een divecenter met een Belgische eigenaar. Lekker makkelijk communiceren dus.

Toch een klein beetje gespannen stappen we de boot op (Die echt ongelooflijk luxe is). We krijgen een ontbijtje met Belgische wafels en krijgen de gebruikelijke briefing. De briefing geeft inderdaad aan dat de omstandigheden makkelijk zouden moeten zijn. Top dus! Terwijl wij onze uitrusting aan trekken blijkt dat wij met andere Nederlanders het water in gaan. Dit stel komt notabene uit Wijchen! Grappig man.

De duiken zijn fantastisch!!!! Wij hebben nog nooit zoveel moois gezien. Het koraal is in super goede staat, we zien schildpadden, allerlei vissen die we nog nooit gezien hebben en als klap op de vuurpijl duiken we met mantaroggen!!! WOWWWWW wat een super vette ervaring. Met name het duiken met mantaroggen is echt onbeschrijflijk mooi. Wat een gave beesten!

De beste duiktrip die we oooooit gedaan hebben! Tot nu toe in ieder geval. Maar niet veel later zal blijken dat het nog veel beter gaat worden.

De dag zit erop! We zijn gesloopt, liggen heerlijk op het bovendek met een pilsje in de klauwen en varen terug naar de haven. Nog even in filmpje kijken in de bios van het hostel en dan het bedje weer in want morgen gaan we een dagtrippie doen. Komodo varanen spotten, snorkelen, hiken naar een mooi uitzichtspunt en van alles en nog wat.

05.00. De wekker gaat. Ik weet niet waarom, maar alles in Labuan Bajo begint vroeg, erg vroeg. Vandaag gaan we een boottochtje maken. Eerst naar Padar, met een van de mooiste uitkijkpunten van Indonesie, dan snorkelen, dan de komodo varaan spotten en dan weer snorkelen. Mooi tochtje dus.

Nadat we met 3 man op een scooter gezeten te hebben in de haven zijn beland stappen we op de boot en kan de tocht beginnen. Een leuke groep mensen! Waarvan er een paar uit ons hostel komen. Al snel spotten we een grote groep dolfijnen! VET! Tenminste, ik spot ze, Dees ligt beneden te slapen. Jammer joh. Na een uurtje of 2 varen door de dikke stromingen van het Komodo National Park komen we aan bij Padar. Een berg in het midden van de zee vanaf waar je 3 eilanden kunt spotten die allemaal bij elkaar komen. Eerst ff die berg op. Ik moet zeggen dat het toch best een pittig klimmetje is en doordat het goed heet is die dag stroomt een complete waterval van zweet van mijn rug af als we eenmaal boven zijn. Maaaaaar, wat een uitzicht!!! Ongetwijfeld dik en dik de moeite waard. We schieten wat foto’s en beginnen de tocht naar beneden om vervolgens weer verder te varen naar de eerste snorkelplek van de dag.

Holy shit! Wat is de onderwaterwereld van Flores ongekend mooi! Het koraal is in perfecte staat en het lijkt alsof alle vissen hier pokon krijgen. Er zwemt een murene voorbij van zo’n 3 meter, de papegaaivissen zijn zo groot als vrachtwagens en zelf nemo is hier 3x zo groot als normaal. Dit vindt je echt nergens anders. Het is niet normaal.

Als één van de laatste dingen van de dag gaan we nog de komodo varaan zoeken. Een prehistorische hagedis van een meter of 2 a 3 die alleen hier voorkomt. Na een korte wandeling door het park vinden we er al snel een. Van een afstandje proberen we wat selfies te schieten want dichtbij kun je niet komen. De komodo varaan is namelijk een vrij gevaarlijk beestje. Een paar maanden eerder is zelfs een toerist uit Singapore aangevallen en uiteindelijk aan de verwondingen overleden. Wij blijven dus mooi op een afstandje. Alhoewel het erg tof was om de komodo varaan in het echt te zien zijn het eigenlijk gewoon hele luie saaie beesten. Na een uurtje hebben wij het dan ook wel gezien en vinden we het niet erg dat we de boot weer opgaan. De zon begint langzaam onder te gaan en al chillend met wederom een koud biertje in de handen, een goed gezelschap en een warm avond zonnetje varen we weer terug richting haven.

Morgenavond verlaten we het super vette Flores. Absoluut een van de hoogtepunten van onze reis tot zover. Mocht je ooit de kans hebben ga er naar toe!

Of, zal het zo blijken dat onze boot van Labuan Bajo naar Lombok motorproblemen krijgt en niet zal gaan varen? Hmmm, dat zou ook kunnen. Hoe dat afloopt lees je de volgende keer. Spannnunnndddd.