Chapter 12,5 & 13: Singapore? Singarich bedoel je
Na een heeeeel kort nachtje komen we aan in Singapore. Een plek waar we graag naar toe wilden gaan omdat het echt een hele vette stad schijnt te zijn.
Het is er rustig, super schoon en modern. Eigenlijk missen we de prettige chaos van Indonesie direct. Maar goed eerst maar eens goed de stad verkennen.
Nou wij vonden Singapore dus echt helemaal kut! Alles is niet normaal duur (Biertje €15, Koppie koffie €6) Wij hebben regelmatig jankend staan te pinnen. Echt niet relaxed.
Het gebied en de skyline rond de haven zijn wel echt super mooi. Maar dat is het dan ook wel (In ieder geval voor ons)
Na 2 nachten laten we Singapore snel achter ons en vliegen weer terug naar ons geliefde Indonesie. Lombok wel te verstaan.
Na een vluchtje via Kualu Lumpur van een uurtje of 3 landen we op Lombok. We starten ons Oost Indonesië avontuur in Kuta. Na een kort ritje komen we aan bij dit surfers dorpie. Het ziet er erg leuk uit, de natuur is weer geniaal mooi en het is er weer lekker een beetje stoffig en zo.
Zoals overal in Indonesie doe je ook hier weer alles met de scootert. Dus hup scootertje regelen en gas erop. WOW! Wat een mooie en leuke plek. Soms dan kom je ergens en dan voel je je gelijk thuis. We kunnen niet eens echt aangeven wat het precies is dat Kuta zo leuk en relaxed maakt. Maar we hebben het direct naar ons zin.
Vandaag gaan we weer surfen. Of ja, in ieder geval weer een poging wagen. Na een superrrrr mooie rit door de bergen rondom Kuta komen we aan bij Selong Belanak beach. Dit strand is uitermate geschikt voor beginners en ook nog eens erg mooi. Top combinatie dus.
We huren 2 boards en besluiten dat we geen les meer nodig hebben. Want ja, we zijn inmiddels toch al een soort van semi-profs. Nou niet is minder waar natuurlijk. De golven zijn stiekem best wel hoog. De eerste twee golven die we pakken gaan vet goed. We staan direct en rijden de hele golf uit! Maaaaar dat was het dan ook. Het gehele uur daarna knallen we bij iedere golf gruwelijk hard op onze bek. Ik krijg het board tegen mijn kanis, Dees breekt zo’n beetje haar rug, we verzuipen zo af en bijna en mijn benen zijn aan alle kanten afgeschaafd. Ok, check, we zijn er duidelijk nog niet aan toe om zelf zomaar de grotere golven te pakken. Morgen weer een lesje doen Leroy? Ja, dat lijkt mij een goed plan.
Na onze beroerde surfsessie chillen we nog even een tijdje op het strand en ik trap nog een balletje met wat lokale boys die natuurlijk zwaar onder de indruk zijn van mijn voetbal skills. Leuk man! Echt leuk hier.
Doordat het nog steeds hoogseizoen is, is het super moeilijk om voor meerdere nachten achter elkaar iets te boeken. Dus, we verkassen vandaag weer eens een keer. We slapen weer bij een homestay, ietsje buiten het centrum maar wel midden in de natuur en zo.
We zijn weer volgepakt op de scooter gestapt en komen aan bij onze dixie voor de komende nachten. Dixie? Dixie? Ja dixie ja. Gadverdammeeeee man! Wat een pislucht hangt er in onze kamer. Echt niet te doen. Dees ruikt het niet om een of andere manier en zegt dat het wel meevalt. We kunnen hier prima slapen! Dan zal het wel aan mij liggen dan.
Eerst maar eens op stap. We gaan naar de busbar. Waar een oude Volkswagen bus dient als bar. Precies! Het was te raden waarom het de busbar heet. We sluiten aan bij een paar Aussies en twee Nederlandse grietjes en maken er een top avond van. De rest van onze eerste dagen in Kuta doen we niets anders als surfen,surfen en surfen. Cruisen we veel door de bergen op zoek naar de mooiste strandjes en genieten we van het heerlijke eten wat je hier overal kan krijgen. Kuta is een heerlijke plek! Dikke aanrader.
Onze volgende bestemming op Lombok is Senggigi. Na een paar weken in hostels, guesthouses, homestays en dixies wordt het weer tijd voor ff wat luxe. We zijn uitgenodigd bij Narvik Villa. Een dikke villa in Senggigi die eigenlijk voor 8 personen is maar waar wij lekker 3 nachten met zijn tweetjes zullen chillen. Mooooi! Zin in. Laten we die kant op gaan.
Senggigi ligt op ongeveer 4 uurtjes rijden van Kuta. Met de scootert dan uiteraard want avonturiers zoals wij gaan dat kleine stukkie natuurlijk gewoon op de scooter doen. We besluiten om niet de grote en snelwegen te pakken maar gewoon richting het Westen te rijden en dan met behulp van onze goede vriend Google Maps de binnenwegen te pakken.
Dat was echt een top idee. Maar dan ook echt. We rijden door dikke bergen, rijstvelden, bossen en weet ik veel wat nog meer allemaal. We stoppen in dorpjes om even wat te drinken of te tanken en worden weer met open armen ontvangen. Op sommige plekken lopen hele dorpjes uit om foto’s met ons te maken of om te proberen in heel gebrekkig Engels een gesprekje aan te gaan. Echt een super super mooie ervaring. Wanneer bij 1 van de laatste dorpjes stoppen voordat we dan écht de snelweg op moeten worden we natuurlijk ook weer van alle kanten benaderd.
1 jongen die best goed Engels spreekt vraagt wat dingen aan ons en wanneer wij aangeven dat we onderweg zijn naar Senggigi geeft hij aan dat we beter nu al richting snelweg kunnen gaan. Wij zeggen vervolgens dat wij liever de binnendoor weggetjes pakken omdat dat veel leuker is. Net voordat ik weer gas geef roept hij nog een keer. “Be careful, dangerous there”
We kunnen het in de verte net verstaan en zeggen tegen elkaar “Huh zei die gozert nou be careful?” Naja zal allemaal wel meevallen.
We zijn inmiddels weer een minuut of 20 verder en rijden weer een dorpje binnen. Het is al vrij snel duidelijk dat wij op zijn zachts gezegd hier niet welkom zijn. De ogen van het streng islamitsche dorpje spuwen vuur en roepen dingen naar ons. We kunnen niet verstaan wat, maar dat het niet vriendelijk bedoeld is begrijpen we wel. Hmmm! Ok. Dit is de eerste keer dat we ons echttt niet op ons gemak voelen. We willen zsm dit dorp uit maar ik zit godverdomme ook nog eens vast achter een of andere vrachtwagen. Zodra ik mijn kans zie haal ik in en geef een dot gas. Mooi wegwezen hier. De rest van het resterende tochtje zijn weer fantastisch. We zijn denk ik toevallig net dat ene dorpie ingereden waar ze ons niet motten hebben.
Goed! Inmiddels heb ik een reet van staal en krijg ik kramp in de duimen van het gasgeven. Maar we zijn er weer. Na een rit van ongeveer 5 uur zijn we bij de villa aangekomen. Nondeju, dit is echt een hele dikke toko. Midden in de jungle, overal apen, dik zwembad, super deluxe kamers, buitendouches (3) en een heeleee dikke lekker bank. Daar ligt deze jongen vanavond languit op terwijl die Voetbal Inside gaat kijken. Lekker man.
De komende dagen in Senggigi kan ik kort over zijn. We doen vrij weinig. Even wat opladen voor de beklimming van de Rinjani vulkaan die op het prograam staat. Dit is een 3 daagse trekking waarbij je helemaaaal stuk gaat om de top van de vulkaan te bereiken. We zijn benieuwd!
We staan de volgende dag op om weer terug te rijden naar Kuta. Ennnnn Rinjani gaat niet door. Dees stoot snoeihard haar teen en het lijkt er op dat er misschien toch wel iets van een breukje of zo in zit. De teen is super dik, staat een beetje scheef en doet auw. 3 dagen tegen een vulkaan aan lopen beuken gaat hem dus voor nu ff niet worden. Dan gooien we de planning toch gewoon om?! Ja goed idee. We gaan dan eerst naar Flores. Een nog niet zo’n heeeel bekend eiland verder naar het Oosten. We kijken hier erg naar uit! Op naar Flores dan maar.
2 reacties op “Chapter 12,5 & 13: Singapore? Singarich bedoel je”
Geweldig wat een avontuur was dat weer mooie herinneringen die vergeet je nooit meer, en dan ook nog in een dorpje terecht komen waar je snel weer weg wil. Heb weer met een dikke smiley gelezen hoe vet jullie het hebben gehad . Mooi man !!
Hé, ik had deze nog helemaal niet op de website gezien, oepsie! Maar weer een super leuk verhaal bro xxx