Chapter 11: Wij komen er nu aan.

Iedereen is inmiddels gearriveerd in Nusa Dua. We zitten toevallig vlak bij elkaar (100 meter) en in de ochtend wordt het tijd om elkaar te meeten. Peggy en aanhang hebben een of andere dikke villa gehuurd dus vinden wij het verstandinger om daar te meeten 😉

Wij lopen binnen bij het villa complex en zien Peggy toevallig voorbijlopen. Chaos alom, gillen, en weet ik veel wat allemaal. Super leuk en toch ook een beetje vreemd. Ben je rond aan het reizen kom je gewoon je (schoon) zus, neefje en Frenky tegen!!! We lopen naar hun super deluxe villa, nemen een duik in het prive zwembad en praten ff goed bij.  Echt leuk man!

Die dag struinen we wat door Nusa Dua, pakken een strandje, een hoop bintangs en een pizzatje. Dan naar bed. De volgende dag knallen we met een door ons uitermate goed geregelde chauffeur een busje naar Ubud. We hebben geregeld dat we onderweg ook een aantal stops gaan maken zodat we meteen onderweg nog mooie dingen kunnen checken. Eerst even de 12 koffers van Peggy en Frenk in het busje proppen en we kunnen eindelijk vertrekken.

De 1^e stop is een stop bij een super vette sarong fabriek. Dit is echt geen hol dus snel verder. De volgende stop is in de rijstvelden van Ubud. Ondanks dat wij al het een en ander hebben gezien was deze stop echt mooi. Ondanks dat het best druk was kon je wel in een oogopslag zien dat Ubud echt hele mooie dingen te bieden heeft. We klimmen een beetje op en neer door de rijstvelden en zelfs Finn klimt het hele stuk. Super stoer!

Voordat we doorrijden naar het Centrum van Ubud gaan we eerst nog stoppen bij een viewpoint waar we uitkijken op een van de mooiste vulkanen van Bali. Ik ben de naam kwijt, maar ook dit was weer prachtig om te zien. Oke, genoeg in de auto gezeten vandaag. Iedereen krijgt honger (Eigenlijk allen Frenk). Ondanks dat ik die jongen probeer te helpen met een zak chips is het niet genoeg. Er moet godnondeju snel gegeten worden. Check! Gas erop! Richting onze accomodatie voor de komende 2 nachten (Dat was een toppertje, goed bezig Peggy)

Ubud is zoals al eerder gezegd onderdeel van Bali. Kortom, drukkkkkkkkkkk! Na inmiddels een uurtje of 8 a 9 onderweg te zijn geweest komen we ook nog eens in de file terecht! Ik houd het voor gezien, stap de auto uit om een peukie te roken en loop vast richting ons stekkie. Dat ziet er echt top uit! Misschien wel de beste prijs/kwaliteitsverhouding tot nu toe. Uiteraard weer de nodige gezelligheid, goed eten, koud bier en een goed gezelschap. Time for bed!

De volgende accomodatie heeft onze Dees geregeld met Foedsie. Het schijnt iets helemaal fantastisch te zijn. Een of andere dikke villa voor zes personen midden in de rijstvelden van Ubud inclusief prive zwembad uiteraard. We checken met zijn allen uit, proppen weer die 334 koffers van Peggy en Frenk in en gaan richting Trinity Garden Villa. We kunnen niet het hele stuk met de auto daar komen dus het laatste stukkie dient met de scooter te worden afgelegd. Het begint inmiddels een beetje te regenen maar dat mag de pret niet drukken natuurlijk. 1 voor 1 stappen we achter op de scooter om naar de villa te worden gebracht. Uiteraard stap ik als eerste op. Ik arriveer na een minuutje of 10 ploeteren met de scooter bij de receptie. Althans, ik denk dat het super mooie gebouw de receptie is. Het blijkt echter dat deze gehele toko van ons is!!! WOWWWW niet normaal hoe vet. Ik sta daarom ook met een grote glimlach de rest op te wachten. Eerst Dees, dan Peggy en Finn, dan Frenk. Iedereen is helemaal in zijn nopjes bij binnenkomst zodra ik ze mededeel dat we op dat moment in de villa staan. Echt super tof! ’s Avonds gaan we vervolgens uit eten midden in de rijstvelden. Een geniaal restaurant! Lekker eten, vuurvliegjes en krekels. Een super goede afsluiter van een top tijd in Ubud. Wat zoals onze eerste keer vooral bestond uit eten,drinken,eten,drinken,massages,eten en drinken.

Vervolgens zetten we koers richting de Gili eilanden. Een paradijsje voor de Noord-West kust van Lombok. Eerst maar eens de overtocht zien te overleven. Om bij de Gili’s te geraken moeten we eerst met de boot. Over deze tocht lees je bijna alleen maar horror verhalen. Er is werkelijk waar geen enkele maatschappij te vinden die goede recensies krijgen. Alles is kut, klote, gevaarlijk, niet te doen of het betekend sowieso het einde van je leven. Nou dat wordt lachen!

Na een overnachtingkje in Padangbai (Vanaf waar de boten vertrekken) is het tijd voor ons om in te stappen. Een super klein bootje wat retesnel kan varen. Ok, we zitten, we beginnen te varen en waar het in het begin eigenlijk best meevalt wordt het toch steeds ruiger. Al met al valt het eigenlijk best mee maar sommige onder ons zitten tijdens deze tocht hun testament in te vullen, zetten een zuurstofmasker op om de hyperventilatie te onderbreken, trekken vast hun reddingsvest aan en nemen persoonlijk afscheid. Ik zal geen namen noemen maar het was Peggy!

Na anderhalf uur rammen op zee komt er land in zicht. Jezus! Het ziet er echt fantastisch uit. Kristalhelder water, wit zand, palmbomen en weet ik veel wat allemaal. Schitterend! Voor de 1^e 2 nachten hebben we hetzelfde guesthouse geboekt waar we een kamertje langs elkaar hebben. Het guesthouse ziet er super leuk uit alleen is het wel aan de prijzige kant. Maar goed, fuck it, we gaan het strand op. Nogmaals, jezusss wat is het hier mooi! We knallen meteen het water in met een snorkelsetje en zien direct wat mooi spul voorbij zwemmen. Zelfs Finn zwemt met ons mee met een ietwat te grote duikbril en snorkel maar deze kleine baas is een natuurtalent! Gili Air (1 van de 3 Gili eilanden) Bestaat vooral uit lekker chillen, snorkelen en lekker eten midden op het strand. Echt super relaxed.

De volgende dag gaan we snorkelen. Tuurlijk een prive bootje geregeld (Wat trouwens echt een tip is. Andere boten die gaan snorkelen zitten echt ram en ramvol, en stoppen allemaal tegelijk op dezelfde plek.) Onze guide van vandaag beloofd ons dat zeker gaat lukken om minimaal 10 schildpadden te spotten. Tuurlijk Henk! We geloven je meteen. We varen vervolgens een stukkie en WTF! Direct bij de eerste snorkelspot zien we een paar schildpadden. En nee niet van de pussy schildpadden maar regelrechte vrachtschepen. Echt niet normaal! We hebben inmiddels toch al aardig wat gedoken en gesnorkeld in Azie maar zoveel schildpadden bij elkaar is echt uniek. Wij weten al niet wat we meemaken laat staan Finn. Deze waterrat ziet gewoon schildpadden door zijn eigen duikbrilletje in zijn 4^e levensjaar. De lat ligt hoog voortaan!

Het is echt een fantastisch trippie! Uiteindelijk zien we in totaal zo’n 10 schildpadden. Dat kan niet beter. We hebben inmiddels koers gezet richting thuisbasis. Doordat het langzaam eb begint te worden moeten we wel een beetje opschieten anders red de boot het misschien niet. En wat denk je? Tuurlijk! We lopen vast.

Dit betekend dat we er allemaal uit moeten. Finn niet dan, vooruit die mag blijven zitten. Frenk is als eerst in het water om de boot aan te gaan duwen. Een klein beetje voor informatie over Frenk is voor het volgende incident wel van belang.

Frenk is een of andere super nova elite baas der bazen bij defensie. Dus geen soldaatje of zo, nee een echte koninklijke killing machine.

Goed prent dat beeld even goed in en houd het vast.

We beginnen dus de boot te duwen omdat we anders niet meer aan wal komen. We moeten over de rotsen heen lopen en sommige van ons besluiten dat het misschien handig is om de slippers en alle kleding gewoon aan te houden (Frenk dus). Terwijl ik inmiddels ook maar eens besluit om van de boot af te komen zie ik in keer dat Frenk een soort van uitglijd met 1 voet. Hij probeert met alle macht zijn balans terug te vinden maar beweegt in een keer als een soort van ballerina. Ik zie met een lach op mijn gezicht dat hij zichzelf niet meer staande kan houden. Wanneer hij vervolgens als een stervende zwaan de situatie accepteerd dat hij gewoon kopje ondergaat hou ik het niet meer.

Hij gaat onder, komt half onder de boot terecht en probeerd in ieder geval zijn hoofd nog net boven water te houden. Ik zweer het je ik heb nog nooit iemand gezien die er zoveel moeite voor deed om niet in het water te vallen en dat dan vervolgens op een briljante manier wel doet. Ik pis bijna in mijn broek van het lachen. Ik kom echt niet meer bij en lig op de grond van de boot keihard te lachen. Vervolgens hoor ik alleen nog maar zoiets van “Kom ook eens ff meehelpen man”. Ok Frenk, ik kom eraan. Eerst nog even de tranen van het lachen uit mijn ogen wrijven.

We blijven hierna nog een tijdje op Gili Air om lekker te chillen alvorens wij naar het nabijgelegen Gili Trawagan gaan.  Frenk is bijna jarig en om dat te vieren heeft hij een villa geregeld! Super! Bij dat soort verjaardagen zijn wij graag van de partij. We pakken een bootje vanaf Air en binnen no-time komen we aan op Trawagan.

Nadat we in het haventje zijn uitgestapt lopen ik en Dees alvast met onze backpacks naar de desbetreffende accomodatie. Wij lopen vast omdat zekere mensen met 458 koffers besluiten om met zo’n super zielig paardje te gaan die in de bloedhitte met al die zooi moet gaan sjouwen. Tja, je hebt er altijd een paar van dit soort “Wij geven helemaal niks om dieren” mensen ertussen zitten.

Terwijl wij inmiddels al een stukkie vooruit zijn gelopen zien we ze aankomen hoor. Ik stop! Vanaf een afstand begin ik al te roepen “Stop! Dierenleed, stop dierenleed” Het mag niet baten. Peggy,Finn en Frenk rijden stug door. Maar goed. We zijn in ieder geval ongeveer op hetzelfde moment bij de villa aangekomen. Dat ziet er weer super vet uit! Echt een top tent. Frenk bedankt hiervoor!!!!

Na wederom super gezellige dagen, heel wat gesnorkel en veul bier komt de volgende bestemming in zicht. Nusa Lembongan. Om daar te komen dienen we weer een speedboat te pakken. Dit keer duurt de overtocht een dikke 2,5 uur. Als dat maar goed gaat…