Chapter: 10 Bali Baby

Eigenlijk hadden we in de planning om naar het Noord-Oosten van Bali af te reizen om te gaan duiken in Amed. Doordat Dees de komende tijd nog niet het water in mag besluiten we om eerst naar Ubud te gaan. We boeken een goede en goedkope homestay midden in het hart van Ubud. Echt een top locatie vanwaar we eenvoudig alles te voet kunnen doen. Onze homestay bevindt zich in een soort van tempelcomplex waar ook lokale mensen wonen. Deze zijn zoals altijd super vriendelijk. Behalve de oma des doods.

Deze oma spuugt richting ons, roept wat kwaaie dingen en besluit om gewoon maar even in haar blote teezakken te gaan zitten. Hmmm ok, dat was apart. Maar goed we lachen en zwaaien een keer en lopen snel door de markt op.

Ubud staat met name bekend om de rijstvelden en het super lekkere eten. Wij kiezen uiteraard eerst voor optie 2! Over het lekkere eten is niks gelogen in ieder geval. Het maakt eigenlijk niet uit waar je gaat zitten, the food is amazing! We slenteren verder wat rond door alle kleine straatjes en proberen een weg te vinden door de drukte want DRUKKKK! Is het wel in Ubud. Het is alsof alle toeristen in Indonesie massaal naar Ubud zijn gekomen. Op zich helemaal niet erg natuurlijk maar in sommige straatjes loop je net zo als vuurwerk met de zomerfeesten. We doen verder daarom ook niet veel meer. We pakken alleen nog even een traditionele dans mee.

Ergens in een tempeltje ploffen we neer op een plastic krukkie en kijken zo’n 1,5 uur naar de traditionele dansen. Echt best cool om te zien moet ik zeggen. Het ziet er allemaal heel wappie uit, de kostuums zijn uitermate geschikt voor carnaval en de muziek is chaotisch als een malle. Een leuke ervaring! Met suizende oren lopen we terug richting onze homestay. Moe, we gaan lekker slapen.

De volgende dagen besteden we vooral aan eten, eten, eten, eten, en wat wandelen door de rijstvelden. Ubud is zondermeer een relaxte plek om een tijdje te blijven hangen. De natuur eromheen is prachtig, maaaaaar het is niet de mooiste plek waar we tot nu toe geweest zijn. Na 5 dagen wordt het dan ook weer tijd om verder te gaan. We hebben inmiddels ook een bezoekje gebracht aan een kliniek om te brandwonden te laten checken. We hebben een groen sein om te gaan duiken! YES!!!

De volgende dag reizen we af naar Amed. Het duiken schijnt hier prachtig te zijn. TOP! We knallen die kant op.

We zijn ingechecked in ons nieuwe verblijf voor de komende 3 dagen. Een reggae bar met daarachter een paar bungalowtjes. Super leuk! Maar eerst maar eens de duiken gaan regelen. We stiefelen naar een dive center waar we goede recensies over hebben gelezen en melden ons aan. Helaas is het niet mogelijk om bij het scheepswrak te gaan duiken omdat alles vol zit maar er zijn nog wel plekken beschikbaar voor 2 andere dive sites. Prima! Boek ons er maar bij.

De volgende dag is het dan zover, eindelijk weer duiken. Iets wat wij allebei super vet vinden om te doen. We trekken onze spullen aan en lopen de zee in. Onze divemaster heeft ons zojuist gebrieft en de stroming schijnt mild te zijn. Prima omstandigheden dus. We gaan onder en al snel blijkt dat de stroming helemaal niet mild is maar super mega sterk. Ik als duik eindbaas vindt het fantastisch omdat we in het begin als een raket mee worden gevoerd door de stroming. Dees de amateur duiker heeft echter moeite om naar beneden te komen en als ze beneden is dan schiet ze weer omhoog. Toch iets te weinig gewicht meegekregen. Voor Dees dus een niet hele ontspannende duik. Nadat we ook nog een tijdje onszelf het leplazarus hebben lopen trappelen tegen de stroming in zit de duik erop. We komen aan het oppervlak. Ik kijk Dees met een glimlach van oor tot oor aan en Dees geeft een blik des duivels terug. Deze duik was duidelijk niet hetzelfde verlopen voor ons beiden.

Maar goed, Dees klaagt nog wat over de weightbelt, vloekt een paar keer en we kunnen door naar de 2^e duik van vandaag. Een wall dive waarbij je langs een diepe wand duikt. Klinkt goed, klinkt goedddd. We trekken weer alles aan, checken of alles werkt en hup daar gaan we weer. Deze duik valt een beetje tegen. Het koraal is in erg slechte staat. We zien wel een paar vette vissen en een gigantische kreeft maar al met al hadden we er iets meer van verwacht. Maar ja, weer meer ervaring opgedaan en alvast kunnen wennen aan de sterke stroming die bijna op iedere dive site in Indonesie is.

Amed was een leuk klein dorpje. Lekker sfeertje, beetje duiken en chillen op het strand!

Next stop: Canggu

Ow ik had nog niet verteld dat het verkeer in Bali dra-maaa-tisch is. Wat een ritje van ongeveer 1uur zou moeten zijn, doen we er uiteindelijk 4 uur over om van Amed naar Canggu te komen. Het duurt dus veel langer dan gepland maar we zijn in Canggu beland.

Canggu staat bekend als een surfers paradise waar zowel de beginner als de gevorderde aan de bak kan. Wij gaan natuurlijk ook surfen, want ja hoe moeilijk kan dat nou zijn.

Voordat het zover is eerst even bij ons hostel zien te geraken. Na een tijdje zoeken vinden we het dan. Het ow zo leuke en geniale Canggu Beach Hostel. We proberen in te checken, krijgen een briefing met zo’n 100.000 regeltjes en zien tot onze grote schrik dat we in een soort van Engelse nederzetting zijn beland waar de gemiddelde leeftijd 18 is en waar iedereen stomdronken rond het zwembad ligt. Hmmm ok. We gaan het meemaken.

We lopen naar onze dorm (gedeelde kamer) waar we allebei in een ander stapelbed liggen. Dit is allemaal nog niet zo erg maar er staan echt veeeeeel te veeeeeel stapelbedden in dit kleine hok. Snel op pad dus.

We lopen via het strand naar Old Man’s. Dé plek om ’s avonds los te gaan. We slaan aardig wat Bintangs achterover met zijn 2en en vinden onszelf op een gegeven moment midden op de dansvloer. Top avondje dus! We pakken de taxi terug om een uurtje of 01.30. Man man man wat een feestbeesten zijn we toch ook. We komen terug bij ons hostel en zien tot onze verbazing dat alle Engelse jongetjes en meisjes NU pas op stap gaan. Ja, dit was weer even een reality check. We zijn duidelijk de oudjes hier. We kruipen onze stapelbedden in en zijn snel vertrokken.

Dit duurt echter maar een uurtje of 3 want alle schoffies komen schreeuwend en beukend de kamer binnen. Ze schijnen nog even met een zaklamp of Desi haar kop want volgens hem ligt er iemand in zijn bed. Nee, dit wordt um niet nog een nacht. ’s Ochtens cancellen we de nacht die we nog eigenlijk zouden blijven en gaan op zoek naar een nieuwe accommodatie. Iets wat beter bij deze Opa en Oma past 😉

Super snel vinden we iets anders. We knallen daarheen en gaan snel richting strand om onze eerst surf les ever te pakken. We meeten daar nog even met een Zwitser die ook een schijthekel aan het eerdere hostel had en die ook wil gaan surfen.

Zo, kleine instructies gehad, we kunnen de zee in. De golven in Canggu zijn by the way best wel leip hoog. Dat zie je in eerste instantie niet als je vanaf het strand kijkt maar zodra je op je board ligt is het best wel intimiderend. We peddelen eerst als een malle zo hard als we kunnen richting de plek waar we gaan proberen wat golven te pakken. Het is echter zo’n 15 minuten peddelen naar de ideale plek. Als we daar aan komen beginnen onze schouders al aardig te verzuren. WTF! Dit is zwaar man.

We hijgen ff uit al liggend op ons board voordat onze instructor ons klaarlegt om de volgende golf te pakken. Hij begint te roepen “Peddle, peddle, peddle” We peddelen ons helemaal de tering en in een keer worden we klote hard meegenomen door de golf. Woooo, dit gaat hardddddd. Ik probeer te gaan staan maar knal natuurlijk moedern***nd hard op munne bakkes. Ondanks dat ik eerst in een soort van wasmachine terecht kom is het echt super vet om te doen.

Ik kijk snel naar links en zie dat Dees ook de eerste golf erop heeft zitten.  Die staat zelfs een paar seconden!!! We modderen nog een uurtje aan voordat we echt moeten stoppen. We kunnen niet meer, de schouders zijn op, de tong ligt op de slippers en de wasjes onder water hebben hun tol geeisd. Nogmaals wat vet om te doen. Ondanks dat het bij mij echt niet goed ging (Dees ging best aardig, klasse Dees) We ploffen neer op een beanbag, pakken een bintang en zien de zon langzaam zakken. Wat een top dag!

De volgende dag staat een bezoek aan de Tanah Lot tempel op het programma. Een tempel die op een rots in de zee ligt. We pakken de scooter, worden weer vergezeld door de Zwitser en ook nog een Duitser en knallen met zijn 4en richting de tempel. We pakken zoveel mogelijk binnendoor wegen zodat we ook wat van de super mooie omgeving kunnen meepakken. We cruisen door de rijstvelden, kleine dorpjes, geven gas als een malle als we worden aangevallen door en hond alvorens we bij de tempel arriveren. Erg mooi om te zien! De tempel wordt omgeven door woeste golven en ziet er heel cool uit. We hangen wat rond en rijden weer terug naar Canggu. We gaan met zijn allen nog een avondje op stap, eerst naar weer naar Old Man’s en als daar de muziek stopt belanden we met weet ik hoeveel lui op een beach party. Heel erg tof! Een geslaagde afsluiter van Canggu. Één van onze favorieten bestemming tot nu toe. Op naar Uluwatu

Het is maar een klein stukkie van Canggu naar Uluwatu maar wederom is het ongelooflijk druk op de weg waardoor het weer veel langer duurt dan gepland. Als we één ding niet gaan missen in Bali is het wel het verkeer. Man,man,man.

Vanavond slapen we in een zeecontainer! Ziet er erg cool uit, het is best goedkoop en heeft een perfecte ligging om Uluwatu te verkennen. Ook Uluwatu staat bekend als surfers paradijs en op het moment dat wij er zijn wordt zelfs een WK gehouden. VET! Dat wordt op het strand liggen en de pro’s aan het werk zien. Maaaaar eerst Game of Thrones kijken. We liggen in ons bedje gestationeerd met de laptop op schoot, kijken de aflevering en netttt voordat ik mijn telefoon weg leg om te slapen zie ik een beest langs me kruipen op het kussen. Hmmm toch ff checken.

Ik schijn er met mijn telefoon op en zie dat het GODVERDOMMMMEEEE een bed bug is. Een bed bug is de grootste nachtmerrie in je kamer. Als deze tyfus beestjes je bijten dan kun je 1 tot 2 weken je eigen scheel gaan krabben. Plus komt het ook vaak voor dat ze in je backpack kruipen en je ze zo meeneemt naar je volgende bestemming. KAK! We doen alle lampen aan, ik gooi het matras omhoog en zie steeds meer van die klootzakken rondkruipen. Dat wordt verkassen dus.

Ik geef het probleem aan bij onze host. Die geeft echter aan dat er geen andere kamers beschikbaar zijn. Nondeju. We moeten op zoek naar iets anders. Na een tijdje zoeken vinden we een andere homestay die nog 1 kamer beschikbaar heeft. Super! Alleen nog even daarheen.

Doordat het inmiddels een uurtje of half 1 in de nacht is rijden er geen taxis meer in Uluwatu, is er geen Uber of Grab beschikbaar en kunnen we ook niet meer met de scooter. Rustig blijven, adem halen. Pfffffff

Ok, even denken. We zien dat er wel in Kuta (Stadje op half uurtje rijden) Ubertjes rondrijden. Dan die maar proberen. Na wat mislukte pogingen is iemand zo aardig om vanuit Kuta naar Uluwatu te komen en ons vanuit daar naar onze nieuwe accommodatie te brengen. Eind goed al goed J

In Uluwatu scheuren we ook weer van strand naar strand op het scootertje, verzuip ik half op Dreamland Beach omdat de golven toch iets té lomp waren en genieten we van de lekkere vibe en de wederom prachtige omgeving. Het is bijna tijd om te gaan meeten met Peggy, Frenk en Finn. Die hebben besloten om op vakantie naar Indonesie te gaan en daarmee gaan we dus uiteraard een tijdje op pad. Morgen meeten we elkaar in Nusa Dua! Gezeliggggg